Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Duo Reges: constructio interrete. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Num quid tale Democritus? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Si enim ad populum me vocas, eum. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? De illis, cum volemus. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit;
Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. At enim hic etiam dolore. Quid censes in Latino fore?
