Nihil enim hoc differt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Odium autem et invidiam facile vitabis. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Duo Reges: constructio interrete.

At hoc in eo M. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Bestiarum vero nullum iudicium puto. Hoc est non dividere, sed frangere. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Sed haec in pueris; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Recte, inquit, intellegis.

Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Primum divisit ineleganter; Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Quae sequuntur igitur? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Non est igitur summum malum dolor. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Omnis enim est natura diligens sui. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.