Sed fortuna fortis;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Duo Reges: constructio interrete. Minime vero istorum quidem, inquit. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Et quidem, inquit, vehementer errat; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Si longus, levis. Primum quid tu dicis breve? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Nos vero, inquit ille; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Frater et T. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Erat enim Polemonis. Cave putes quicquam esse verius. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Itaque contra est, ac dicitis; Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Quare ad ea primum, si videtur;